Од почетокот на руската инвазија на Украина, главната преокупација на сите медиуми на Запад е каква стратегија и тактика користела Русија при инвазијата на Украина? Дали оваа воена операција се разликува од онаа во два наврати во Чеченија и последната во Сирија?
Многу прашања би се кажале, но малку одговори. Многумина мислеа и дека руската воена операција требало да започне по моделот на западните. Меѓутоа, овој пат руската воена операција започна значително поинаку од сите претходни, а главната разлика од она што го видовме двапати во Ирак во 1991 и 2003 година во Авганистан во 2001 година и агресијата на НАТО врз СРЈ беше што копнената офанзива беше започната без претходна воздушна подготовка која треба да трае 4-7 или 14 дена.
Како илустрација, доволно е да се каже дека копнениот дел од операцијата Пустинска бура во 1991 година започна по 37 дена подготовка. Но, каква е споредливоста со Украина, би се прашал некој? Па, ниедна. Ирак е за една третина помал по површина од Украина, но земјата е речиси 57 отсто под пустина. Исто така, во првиот напад на Садам Хусеин, Американците ангажираа 2.000 борбени и помошни авиони.
Кога таа бројка ќе се спореди со она што го ангажираа Русите во нападот на Украина, таа бројка беше три пати поголема од цифрата ангажирана од рускиот Генералштаб. Од друга страна, се наметна логично прашање дали Русија можеше да го направи истото што го направија Американците, дека прво почна да ја „омекнува“ Украина пред да спроведе копнена операција – не можеше.
Прво, повторно, големината на територијата, како и природниот фактор, шуми, долини, ридови, полиња… Поради недостаток на пронаоѓање земјиште и брза пенетрација, украинската воздушна одбрана би можела да има широка слобода на дејствување, како по руските авиони, така и да ги возврати ударите на Русија и Белорусија .
Доволно е да потсетиме дека границата меѓу Украина и Русија е долга 1926 километри. Некој би го поставил прашањето, па што успеа тогаш руската војска? Одговорот би бил дека за само два до три дена руската армија ја помести зоната на потенцијално дејство на проектили и артилерија на некои места од 100 на 190 километри, пред се од Крим, кој беше цел на украинските балистички ракети У – Точка и артилерија со долг дострел првенствено повеќецевни фрлачи на Ураган и Торнадо.
Суштината на операцијата во источна Украина, според неименуван извор запознаен со деталите за војната во Украина, била да се создаде огромен лак на запад со цел да се заштити копнената граница на Доњецк и Луганск од гранатирање од Мозир до Симферопол. Тоа беше целта на неочекуваната и брза копнена офанзива за да се помести линијата од која вооружените сили на Украина можат да дејствуваат во борба.
По оваа воена анализа, доволно е да се види дека руската „специјална воена операција“ е започната без никакво „омекнување“ на украинската армија од воздух. Нашиот извор наведува дека тоа морало да се реши преку сложени задачи.
Според него, со ова се решени четири сложени задачи:
- Остварено е оперативно изненадување со нападот на Украина;
- Неочекуваното и брзо навлегување на руските сили во длабочините на територијата на Украина овозможено преку поволни акции како што е брзиот премин на реките Днепар кај Каховка и Херсон, што веќе се наведува како голем подвиг и успех;
- Големата офанзива, која ја опфати рутата од Крим до Киев, врза голем број активни и резервни сили на украинската армија низ цела Украина, што спречи каков било поголем маневар на организираните воени резерви од запад кон исток кон Донбас и Луганск, што стана невозможно веќе во првите денови од војната, па Украинците мораа да ги искористат постојните сили што ги имаа на теренот.
- Брзата и неочекувана офанзива без воздушна подготовка овозможи линијата на ракетно-артилериско дејствие да се движи за неколку стотици километри. Благодарение на тоа, Крим и поголемите делови од регионот на Русија и Белорусија кои граничат со Украина, станаа максимално безбедни од ракетирање со балистички ракети и ракети со долг дострел.